 |
Είναι γνωστό ότι εδώ και λίγα χρόνια έχω ξεκινήσει μια προσπάθεια για τη συγκέντρωση παλιών ασπρόμαυρων φωτογραφιών από αρχεία συγχωριανών και τη δημιουργία ενός ηλεκτρονικού αρχείου παλιάς ασπρόμαυρης φωτογραφίας. Χιλιάδες φωτογραφίες ξεχασμένες σε κάποια συρτάρια, πολλές από αυτές φθαρμένες από το χρόνο και την υγρασία “αναστήθηκαν” ξανά πριν χαθούν ή καταστραφούν.
Ήδη έχει συγκεντρωθεί από αρχεία πολλών συγχωριανών ένας τεράστιος αριθμός φωτογραφιών. Να ευχαριστήσω ιδιαίτερα για μια ακόμα φορά το φωτογράφο του χωριού Παναγιώτη Λάκκα που μου εμπιστεύθηκε το τεράστιο ασπρόμαυρο αρχείο από τις φωτογραφίες ταυτότητας των συγχωριανών, όλο το υπόλοιπο αρχείο ασπρόμαυρης φωτογραφίας και πρόσφατα το αρχείο έγχρωμης φωτογραφίας του από το 1985 και μετά.
Το αρχείο αποτελεί ιστορική παρακαταθήκη για το χωριό μας και γίνονται σκέψεις για την αξιοποίησή του, ώστε όλοι οι χωριανοί να έχουν πρόσβαση σε αυτό.
Οι συγχωριανοί που πρόσφεραν ή θέλουν να προσφέρουν παλιές φωτογραφίες, οι οποίες τους επιστρέφονται πάλι, διατηρούν τα δικαιώματά τους σε αυτές και οποιαδήποτε αξιοποίησή τους θα γίνει με σεβασμό και με τη σύμφωνη γνώμη τους. Άλλωστε αυτός είναι ο λόγος που δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση φωτογραφιών.
Από το αρχείο λοιπόν αυτό αλίευσα και θέλω να μοιραστώ με τους συγχωριανούς φωτογραφίες με φόντο τα πέτρινα σκαλοπάτια της εκκλησίας. Εκεί που χαρές και λύπες, γάμοι, βαφτίσια, θρησκευτικές πομπές,σχολικές γιορτές, αλλά και κηδείες, στέκονταν μπροστά στο φωτογραφικό φακό για μια αναμνηστική φωτογραφία.
Ένα γρήγορο πέρασμα από το 1954 όπου οι μαθητές του δημοτικού σχολείου Θεοδωριάνων στέκονται αμήχανα και φοβισμένα μπροστά στη φωτογραφική μηχανή, ως το 1985 όπου χάνεται η μαγεία του ασπρόμαυρου.
Καλό ταξίδι λοιπόν στο χρόνο και στις μνήμες.
Δημήτρης Στεργιούλης
ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΔΩ