Θεοδώριανα: 25 Μάρτη 2016.
Το σκηνικό ίδιο. Βροχή και κρύο. Τα βουνά γύρω χιονισμένα. Οι λιγοστοί κάτοικοι βγαίνουν από την εκκλησία και στέκονται ευλαβικά και ταπεινά μπροστά στο μνημείο πεσόντων. Ο παπα-Πάνος, ο Παύλος, η Νούλα, ο Σωτήρης, η Σοφία, ο Σωτήρης, ο Λάμπρος, η Χαρούλα, ο Βασίλης, ο Διονύσης, ο Λευτέρης, η Μαρία, αυτοί που έμειναν πλέον να φυλάνε τις δικές μας “Θερμοπύλες”.
Τρία δάφνινα στεφάνια στη μνήμη των ηρώων. Ο εθνικός ύμνος, αφτιασίδωτος, από τα στόματα των λιγοστών αυτών ορεσίβιων των Τζουμέρκων σπάει την απόλυτη σιωπή.
Σίγουρα φτάνει εκεί ψηλά στα αιώνια λημέρια του Κατσαντώνη, των Κουτελιδαίων, του Μπακόλα, του Καραϊσκάκη.
Φωτογραφίες: Σωτήρης Γκορόγιας, Βασίλης Μητρογιάννης