 |
φωτογραφία: Βασίλης Μητρογιάννης
Θεοδώριανα 25 Μάρτη 2019. Με μια λιτή τελετή χωρίς φτιασιδωμένους και μακρόσυρτους πανηγυρικούς, με την επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο πεσόντων, με δυο δάφνινα στεφάνια και τον εθνικό ύμνο από τους λιγοστούς κατοίκους στην πλατεία του χωριού, τίμησαν τα Θεοδώριανα τους ήρωες του ’21.
Το παρακάτω απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη, που πήρε το βάπτισμα του πυρός στα Θεοδώριανα στις 4 Αυγούστου 1821 στη μάχη του “Σταυρού”, όταν 350 Έλληνες σταμάτησαν πολεμώντας δυο μερόνυχτα ένα ασκέρι πέντε χιλιάδων Τούρκων, σώζωντας την επανάσταση στην Στερεά Ελλάδα και στην Πελοπόνησο, πάντα επίκαιρο και διδακτικό.
«Εκεί οπούφκιαχνα τις θέσες εις τους Μύλους (Κοντά στο Ναύπλιο) ήρθε ο Ντερνυς (Derigny Anri Gautier, Γάλλος ναύαρχος) να με ιδή. Μου λέγει. ‘Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες. Τι πόλεμον θα κάνετε με τον Μπραϊμη αυτού;’ – Του λέγω, είναι αδύνατες οι θέσεις κι’ εμείς, όμως είναι δυνατός ο θεός όπου μας προστατεύει. Και θα δείξωμεν την τύχη μας σ’ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραϊμη, παρηγοριόμαστε μ’ ένα τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν”.
Δη.Στε.