Nοέμβρης, ο μήνας του τσίπουρου στα Τζουμερκοχώρια. Διάφανο, αγνό, κρυστάλλινο, ρέει αργά, σταγόνα σταγόνα, όπως ακριβώς αγγίζει και τις αισθήσεις µας. Πολύτιµος σύντροφος στις βαριές χειμωνιάτικες νύχτες, που θέλουν τσιπουράκι και κουβεντούλα.
Το τσίπουρο ήρθε να αντικαταστήσει σε µεγάλο βαθµό το ούζο, που ήταν το κατ’ εξοχήν ποτό, που καταναλώνονταν δεκαετίες τώρα στα χωριά µας. Η παραγωγή του προϋποθέτει γνώση και πείρα.
Ξεκινάει νωρίς τον Οκτώβρη µε το µάζεµα των σταφυλιών και ολοκληρώνεται τέλος Νοέμβρη με την απόσταξή του. Στα χωριά µας, το τσίπουρο βγαίνει από µια σπάνια ποικιλία σταφυλιού, που είναι γνωστή σε µας σαν «ζαµπέλα». Είναι σπάνια, γιατί είναι ένας τύπος μαύρου αγριοστάφυλου, που ήρθε απ’ τπν Αµερική στις αρχές του προηγούµενου αιώνα και καλλιεργείται κυρίως σε ορεινές περιοχές, επειδή ακριΒώς είναι ανθεκτικό σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες.
Η παραγωγή τσίπουρου στην Ήπειρο έχει αυξηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια και λόγω της μοναδικής του ποιότητας και αγνότητας, συναγωνίζεται επάξια πλέον τα άλλα παραδοσιακά αποστάγματα, όπως το ούζο και την Κρητική τσικουδιά.
Άντε … και στην υγειά µας ρε παιδιά!