 |
Φωτογραφία: www.ieidiseis.gr
“Η αντιξοότητα δημιουργεί ανθρώπους και η ευημερία δημιουργεί τέρατα”
Βίκτωρ Ουγκώ, 1802-1885, Γάλλος συγγραφέας
Με τα λόγια του μεγάλου συγγραφέα και εν μέσω της πανδημίας από τον COVID-19, αγαπητοί μου φίλοι θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις.
Ζούμε σε χώρα που με υπερβολική άνεση απαξιώνουμε τους πάντες και τα πάντα. Γίνεται με γενικευμένο “ξερολισμό” και την ιδιοτέλεια του νεοέλληνα που στην παραμικρή κρίση αδειάζει τα ράφια των super market λες και δεν υπάρχει αύριο.
Ας αναρωτηθούμε όλοι μας πόσες φορές δεν έχουμε απαξιώσει τους δημόσιους υπαλλήλους και ιδιαίτερα το ιατρο-νοσηλευτικό προσωπικό του ΕΣΥ; Αλήθεια άραγε στα ιδιωτικά νοσοκομεία όλα είναι “καλώς καμωμένα”; Με το ύψος των χρεώσεων και τις αχρείαστες εξετάσεις ώστε να αυξηθεί ο λογαριασμός τι γίνεται; Πόσες φορές ως συνοδοί ασθενών δεν έχουμε μιλήσει απρεπώς σε νοσηλευτικό προσωπικό, επειδή δεν ανταποκρίθηκε σε χρόνο dt σε κάποιο αίτημα μας; Έχουμε δουλέψει ποτέ νύχτα;Γνωρίζουμε την τωρινή μισθολογική κατάσταση των ιατρών του ΕΣΥ και τι περικοπές υπέστησαν;
Ναι, υπάρχουν και σε αυτό τον τομέα επίορκοι. Είναι χρέος μας να καταγγέλλουμε κάθε περίπτωση που πέφτει στην αντίληψη μας. It takes two to tango, ελληνιστί έχουμε και εμείς την ευθύνη μας για τυχόν παράνομο χρηματισμό.
Κάθε απόγευμα κρεμόμαστε από τα χείλη του καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα, αυτού του λαμπρού επιστήμονα και εξαίρετου ανθρώπου. Τυγχάνει να τον γνωρίζω επαγγελματικώς, αφού εργάζομαι στην ιατρική ενημέρωση τα τελευταία 29 χρόνια.
Δημόσιο σχολείο τελείωσε, από το δημόσιο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθήνας αποφοίτησε και το ίδιο τώρα υπηρετεί ως πανεπιστημιακός διδάσκαλος. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένας παχυλά αμειβόμενος ιδιώτης ιατρός.
Ναι, ως σύζυγος νοσηλεύτριας νοσοκομείου ΕΣΥ, δεν μπορεί να είμαι αντικειμενικός. Έχοντας 3 επιβεβαιωμένα περιστατικά και προσωπικό σε καραντίνα, τόσο η ίδια όσο και οι άλλοι συνάδελφοί της δεν μπορεί να πάρει την άδεια ειδικού σκοπού για γονείς τέκνου <15 ετών. Είναι βεβαίως επιλογή τους να δουλεύουν στον δημόσιο τομέα. Αλήθεια άραγε, θα θέλαμε να είμαστε στην θέση τους και να ερχόμαστε σε επαφή με τον ιό;
Φίλοι μου, εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα. Έχω ωφεληθεί επαρκώς από αυτόν. Ωστόσο, δεν τολμώ να ισχυριστώ ότι υπάρχει μία γραμμή που διαχωρίζει τους καλούς (ιδιωτικός τομέας) από τους κακούς (δημόσιος τομέας). Όλα εξαρτώνται από την συνείδηση του καθενός.
Χωρίς αμφιβολία το χειροκρότημα στις 9:00 το βράδυ κάθε Κυριακής από τα μπαλκόνια, μπορεί να χαρακτηριστεί και ως “αμερικανιά”. Δεν πειράζει. Ας πούμε με τον συγκεκριμένο τρόπο ένα μικρό ευχαριστώ σε αυτούς τους ουμανιστές. Δεν ξέρετε πόσο ανάγκη το έχουν.
Καλή αντάμωση το καλοκαίρι στο όμορφο χωριό μας
Με εκτίμηση
Γιάννης Κορμέντζας