Βιβλιοπαρουσίαση.

Κάποτε, που ο Σωκράτης συναντήθηκε σ’ ένα σοκάκι με τον νεαρό Ξενοφώντα, του έκλεισε τον δρόμο με το μπαστούνι του και τον ρώτησε πού μπορεί να βρει κανείς καλά σανδάλια. Ο Ξενοφών δεν δυσκολεύτηκε να του απαντήσει. Στην ερώτηση, όμως, «πού γίνονται άνθρωποι καλοί και αγαθοί» δεν μπόρεσε να απαντήσει. Τότε ο μεγάλος σοφός τού είπε: «Ἕπου καὶ μάνθανε».

Ο δάσκαλος των αιώνων Σωκράτης δεν έπαψε στιγμή να απευθύνει σε όλους μας την ίδια παραίνεση. Αυτό που εξέλιπε είναι η προθυμία με την οποία ο Ξενοφών ακολούθησε τον διδάσκαλο.

Το παρόν βιβλίο γράφτηκε χάρη στους μαθητές μου της ΣΤ΄ τάξης του 40ού Δημοτικού Σχολείου Αθηνών του σχολικού έτους 2017-2018, και προς χάριν των μαθητών όλων των «σχολικών ετών» του μέλλοντος, με τον ευσεβή πόθο να συντελέσει έστω και στο ελάχιστο στην αφύπνιση αυτής της προθυμίας. Και λέγοντας μαθητές, δεν εννοώ εκείνα τα δυστυχισμένα πλάσματα που ξαπλώσαμε στην προκρούστεια κλίνη του εκπαιδευτικού συστήματος και τους πριονίζουμε μεθοδικά πόδια και φτερά, αλλά εκείνους τουςπαῖδαςκάθε ηλικίας, οι οποίοι μετατρέπουν τον βίο τους σε μαθητεία. Και τέτοιοι άνθρωποι,ἀεὶ παῖδες, είναι οι Έλληνες, δεδομένου ότι το πνεύμα δεν κάνει ρυτίδες.

Στουςπαῖδαςκάθε ηλικίας, λοιπόν, αφιερώνω το βιβλίο αυτό.

Θανάσης Γεωργάρας.

Ο Θα­νά­σης Γε­ωρ­γά­ρας έλ­κει την κα­τα­γω­γή του α­πό τα Θε­ο­δώ­ρια­να και το Βουργα­ρέ­λι, δύ­ο ο­ρει­νά χω­ριά της Άρ­τας, ξα­κου­στά για την ο­μορ­φιά και την ι­στορί­α τους.

Γεν­νή­θη­κε το 1961 στο Βουρ­γα­ρέ­λι, όπου έ­ζη­σε τα παι­δι­κά και ε­φη­βι­κά του χρό­νια. Στη συ­νέ­χεια φοί­τη­σε στην Παι­δα­γω­γι­κή Α­κα­δη­μί­α Λα­μί­ας, α­πό την ο­ποί­α α­πο­φοί­τη­σε το 1980, ε­νώ αρ­γό­τε­ρα μετεκ­παι­δεύ­τη­κε στο Μα­ρά­σλειο.

Α­πό το 1982 μέ­χρι σή­με­ρα ερ­γά­ζε­ται ως δά­σκα­λος σε δη­μό­σια σχο­λεί­α της Ατ­τι­κής, ε­κτός α­πό έ­να χρό­νο που υ­πη­ρέ­τη­σε στο Δημο­τι­κό Σχο­λεί­ο Βουρ­γα­ρε­λί­ου και τέσ­σε­ρα χρό­νια στο μο­νο­θέ­σιο Δη­μο­τι­κό Σχο­λεί­ο Με­σού­ντας, τα ο­ποί­α θε­ω­ρεί σταθ­μό στη στα­διοδρο­μί­α του.

Έ­χει α­σχο­λη­θεί κα­τά και­ρούς με τη γε­λοιο­γρα­φί­α, το κό­μικ, τον Κα­ρα­γκιό­ζη, το θέ­α­τρο, το γρά­ψι­μο, τη σκη­νο­γρα­φί­α και τις κα­τα­σκευές.

Έ­χει εκ­δώ­σει το βι­βλί­ο «Με χαρ­τί και με ψα­λί­δι», α­πό τις Εκδό­σεις Κα­στα­νιώ­τη, με τις ο­ποί­ες έ­χει συ­νερ­γα­στεί και ως ει­κο­νο­γρά­φος βι­βλί­ων της σει­ράς «Νε­α­νι­κή βι­βλιο­θή­κη».

Πα­ράλ­λη­λα α­σχο­λεί­ται με τη μου­σι­κή παί­ζο­ντας μπου­ζού­κι και έ­χει συ­νερ­γα­στεί με πολ­λούς σπου­δαί­ους καλ­λι­τέ­χνες του λα­ϊ­κού και έ­ντε­χνου τρα­γου­διού σε συ­ναυ­λί­ες, μου­σι­κές πα­ρα­στά­σεις και η­χο­γρα­φή­σεις.

Το πα­ρόν βι­βλί­ο εί­ναι γό­νος του έ­ρω­τά του για τον ελ­λη­νι­κό πο­λι­τισμό και τους νέ­ους, που τό­σο α­βα­σά­νι­στα ε­γκα­τέ­λει­ψε η κοι­νω­νί­α μας στην «διαπαι­δα­γώ­γη­ση» των ριά­λι­τι και του τά­μπλετ.

Το υ­λι­κό του α­πο­τε­λεί έ­να μέ­ρος α­πό αυ­τό που «δια­κι­νεί» στα παι­διά του σχο­λεί­ου, φί­λων και γνω­στών, στην προ­σπά­θειά του να τα υ­πο­ψιά­σει για τον θη­σαυ­ρό που βρί­σκε­ται κά­τω α­πό τα πό­δια τους, θαμ­μέ­νος α­πό το σκου­πι­δο­μά­νι της πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης.