Στις 24 Ιουνίου 1881 τα Θεοδώριανα μαζί με το μεγαλύτερο τμήμα του νομού Άρτας ανασαίνουν λεύτερα. Σύμφωνα με το άρθρο 13 της συνθήκης του Βερολίνου, που υπογράφτηκε στις 13 Αυγούστου 1878, η Άρτα και τριάντα έξι χωριά δώθε από τον Άραχθο προσαρτίζονται στο Ελληνικό κράτος. Μαζί τους και τα Θεοδώριανα. Μέχρι το 1912 τα Θεοδώριανα ανήκαν στο Δήμο Θεοδωρίας με έδρα το Βουργαρέλι. Αναγνωρίστηκαν σαν αυτοτελής κοινότητα στις 18 Αυγούστου 1912.
Η εξέγερση της Κωστηλάτας
Μετά την προσάρτηση, οι Θεοδωριανίτες καταπιάνονται με την ανασυγκρότηση κι αναδημιουργία. Προκύπτει όμως ένα σοβαρό πρόβλημα, που συνδέεται άμεσα με την επιβίωση των κατοίκων και προκαλεί αναταραχή κι αγανάχτηση. Είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς του λιβαδιού της Κωστηλάτας, που πουλήθηκε απ’ τους Τούρκους Μουσταφάμπεη και Σουκερέβεη στους τσιφλικάδες αδελφούς Νίκο και Γιώργο Αντωνόπουλο. Οι Θεοδωριανίτες, μαθαίνουν το δυσάρεστο νέο τον Απρίλη του 1883. Οι Αντωνοπουλαίοι νοικιάζουν το λιβάδι της Κωστηλάτας στο μεγαλοτσέλιγκα Γεώργιο Χατζάρα. Οι θεοδωριανίτες αποφασίζουν να αντιδράσουν δυναμικά. Απαντούν στους τσιφλικάδες ότι το λιβάδι δεν ανήκε ποτέ στους Τούρκους, αλλά το πήραν σαν κατακτητές, οπότε τώρα με τη απελευθέρωση ανήκει ξανά στους Θοθωριανίτες.
Το λιβάδι της Κωστηλάτας
Οι Αντωνόπουλοι διέθεταν πολλά μέσα για να αναγκάσουν τους Θεοδωριανίτες να υποχωρήσουν. Στέλνουν δυο χιλιάδες πρόβατα του Χατζάρα απ’ το Στάνο με αρκετή στρατιωτική δύναμη να βοσκήσουν στην Κωστηλάτα. Χτυπά η καμπάνα κι όλο το χωριό, άντρες, γυναίκες και παιδιά, ανηφορίζουν στο Σταυρό με όπλα, με χατζάρια, με ξύλα, με τσεκούρια, αποφασισμένοι να εμποδίσουν τα πρόβατα και το στρατιωτικό απόσπασμα να φτάσει στην Κωστηλάτα. Μπροστά τα γυναικόπαιδα με ξύλα ρίχνονται στα πρόβατα φωνάζοντας: Πού πας, Χατζάρα, κερατά! Πίσω Χατζάρα! Η Κωστηλάτα είναι δική μας! Οι στρατιώτες προχώρησαν να διώξουν τις γυναίκες, αλλ’ αμέσως ακούστηκαν από τα πλάγια οι πυροβολισμοί των αντρών στον αέρα. Ο αξιωματικός διέταξε τότε να υποχωρήσουν σι στρατιώτες και τα πρόβατα.
Σε λίγες μέρες ήρθαν αποσπάσματα στα Θεοδώριανα και πήραν τους παπάδες κι άλλους προύχοντες και τους κλείσαν στη φυλακή στην Άρτα και παράγγειλαν για να τους βγάλουν απ’ φυλακή να παραιτηθούν οι Θεοδωριανίτες απ’ την Κωστηλάτα. και ν’ αφήσουν τα πρόβατα του Χατζάρα να βοσκήσουν εκεί. Οι φυλακισμένοι τους παράγγειλαν να μη δεχτούν τις προτάσεις των Αντωνοπουλαίων και να συνεχίσουν τον αγώνα. Τελικά οι Αντωνοπουλαίοι βλέποντας την δυναμική αντίδραση υποχώρησαν και δέχτηκαν να επιστρέψουν την Κωστηλάτα στους Θεοδωριανίτες, αρκεί αυτοί να βρουν να τους δώσουν τα λεφτά που είχαν πληρώσει για να την αγοράσουν από τους Τούρκους.
Αφού ήρθαν σε συμφωνία σι δυο πλευρές, υπογράφτηκε το υπ’ αριθ. 15Ο1/22 Ιουνίου 1883 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Άρτας Κ. Βάλα, με το οποίο αγοράστηκε η Κωστηλάτα Το ποσό αγοράς κανονίστηκε σε 57.000 δρχ., προσαυξανόμενο με τόκους μέχρις αποπληρωμής. Το ποσό εξοφλείται αφού οι Θοδωριανίτες κατέφυγαν σε δανεισμό από την τράπεζα Ηπειροθεσσαλίας. Έτσι στις 25 Ιουλίου 1883 υπογράφτηκε νέο συμβόλαιο στο ειρηνοδικείου Βουργαρελίου με το οποίο φαίνονται 131 κάτοικοι των Θεοδωριάνων αγοραστές της Κωστηλάτας. Η Κωστηλάτα πλέον σε Θεοδωριανίτες.
Σήμερα το λιβάδι της Κωστηλάτας το διαχειρίζεται ο Αναγκαστικός Συνεταιρισμός Συνδιοκτησίας Θεοδωριάνων και κάθε χρόνο δημοπρατεί το λιβάδι.