Πώς να καταστρέψετε τον ελληνικό τουρισμό
 |
Πριν πολλά χρόνια ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Έλληνες ορειβάτες και ιδρυτικό στέλεχος της Trekking Hellas αποφάσισε να επικεντρωθεί σε μια παλιά του αγάπη: να δώσει όλο του το είναι (που είναι πολύ!) στην περιοχή που μεγάλωσε, τα παρατημένα από το κράτος Τζουμέρκα. Αφορμή η ίδρυση ενός δασικού χωριού κοντά στο χωριό της μητέρας του. Παρέλαβε κατασκευές τραγικής ποιότητας, κουζίνες χωρίς προδιαγραφές, μη λειτουργικό χωριό και με επιμονή το αναβάθμισε μέχρι που έγινε το μόνο δασικό χωριό στην Ελλάδα που δουλεύει 24/7/365. (Τα υπόλοιπα είναι πιο πολύ σαν καταφύγια ή ανοίγουν κάθε τόσο μόνο όταν έχουν κόσμο.)
Η επίπτωση στην περιοχή ήταν μοναδική. Μέχρι τότε τα 2-3 μικρά ξενοδοχεία της περιοχής δεν μπορούσαν να φιλοξενήσουν πιο μεγάλα γκρουπ. Απελπισμένοι ταξιδευτές έψαχναν μια ανοιχτή ταβέρνα με τις ώρες (σε μέρες εκτός ΣΚ). Τώρα έγινε πόλος έλξης, η περιοχή πήρε μπρος. (Διαβάστε απόσπασμα από την αναφορά στο “Ελληνικό Πανόραμα” για να πάρετε μια ιδέα του κλίματος.) Προβολή στην τηλεόραση δεν είχαν δει σχεδόν πριν και τώρα ήταν τακτικό φαινόμενο:
Εκτός όμως από τα έξοδα ανακατασκευής του χωριού (είναι και πολλά σπιτάκια!) και τα έξοδα προβολής όμως είχε να πληρώνει και ένα θεόρατο μίσθωμα, κατάλοιπο άλλων εποχών χρηματιστηρίου. Πέτυχε μια μικρή μείωση με δικαστική απόφαση αλλά παρέμεναν μεγάλα ποσά στις επισκευές απλήρωτα από το ελληνικό κράτος με διάφορες γραφειοκρατικές δικαιολογίες. Και τώρα ξαφνικά η διορισμένη (όχι εκλεγμένη – δηλαδή φεύγει τον Απρίλιο μάλλον) Μπάστα Γεωργακοπούλου αποφασίζει να διώξει κακή κακώς από την διαχείριση του δασικού χωριού τον πρωτεργάτη!
Υπάρχουν βέβαια έτοιμες εναλλακτικές. Ένας (βαθύ ΠΑΣΟΚ) με ξενοδοχείο στην Αμφιλοχία που το γλυκοκοίταζε από την αρχή του και ένας άλλος ιδιοκτήτης ξενοδοχείου στην Κρήτη με καταγωγή από τα Λεπιανά. Θέλουν να τους δώσουν το κλειδί, πιθανώς με αδιαφανείς ενδιάμεσες διαδικασίες. Αλλά το δασικό χωριό δεν είναι ξενοδοχείο. Ούτε τόπος για σύνταξη. Θέλει ενέργεια και τρέξιμο ορεινό. Θέλει κάποιον που να καταλαβαίνει καλά τις ιδιαιτερότητες του ορεινού τουρισμού για να οργανώνει πχ τις καταπληκτικές κατασκηνώσεις που μόνο κάποιος σαν τον Χρήστο Λάμπρη με τόσα χρόνια εμπειρία θα μπορούσε να κάνει.
Σε τέτοιους δύσκολους καιρούς για τον ελληνικό τουρισμό είναι πραγματικά απαράδεκτο να σκοτώνουν μια ιδιαίτερη μονάδα, ακριβώς στο είδος του τουρισμού που ψάχνουμε. Γιατί βέβαια και μόνο να μείνει άδειο 3-6 μήνες (μέχρι να αλλάξει χέρια και να γίνει ο διαγωνισμός, μετά ο δεύτερος διαγωνισμός μπορεί να πάμε και σε 18 μήνες) το δασικό χωριό θα τελειώσει πρακτικά. Ακόμα κι αν δεν πάρει μαζί του όλο τον εξοπλισμό που έχει εγκαταστήσει με δικά του έξοδα, θα χρειαστεί να χτιστεί ουσιαστικά από την αρχή. Και βέβαια η πελατεία θα έχει επίσης εξαφανιστεί. Τόσα ταξίδια σε εκθέσεις τουρισμού στο εξωτερικό, συνεργασίες με διεθνείς προσπάθειες οικοτουρισμού, τόση προώθηση θα πάει χαμένη.
Κάντε “like” στην σχετική σελίδα διαμαρτυρίας στο facebook, κοινοποιήστε, βοηθήστε όσο μπορείτε. Ήδη ακούγεται ότι ετοιμάζουν βαλίτσες και σακίδια φίλοι του βουνού και του δασικού χωριού για να κάνουν κατάληψη της περιοχής τις ημέρες που θα έρθουν να διώξουν τον Χρήστο. Ανώνυμοι και επώνυμοι φίλοι του δασικού χωριού δεν θα το αφήσουν να περάσει έτσι!
Πηγή: www.aetostz@blogospot.com
Σχόλιο theodoriana.com: Δυστυχώς άλλο ένα ισχυρό πλήγμα για για τα Τζουμέρκα και τον ορεινό τουρισμό. Μια καλή λύση θα ήταν το θέμα να απασχολήσει το Δήμο Κεντρικών Τζουμέρκων και να ζητηθεί από το αρμόδιο Υπουργείο να περιέλθει σε αυτόν η εκμετάλλευση και διαχείριση του Δασικού χωριού. Επιχειρήματα υπάρχουν. Η ορεινότητα του Δήμου και η οικονομική του κατάσταση.