Η συγκοινωνία στα Θεοδώριανα μέσα από το αρχείο ασπρόμαυρης φωτογραφίας.
Ο αμαξιτός δρόμος για τα Θεοδώριανα έχει τη δική του ιστορία. Στις αρχές του αιώνα μας ο δρόμος έφτανε μέχρι το Πλατανόρεμα κοντά στον οικισμό Μελάτες. Από κει και πάνω ξεκινούσε ο ποδαρόδρομος.
Στη δεκαετία του 1936 ο δρόμος φτάνει μέχρι την Κάτω Καλεντίνη.
Το 1946 προχωυπορά με στρατιωτικά μηχανήματα προς τα Τζουμέρκα.
Το 1949 γέρνοντας στη ράχη του Σταυρού φτάνει στα Θεοδώριανα, όπου περίμενε στην πλατεία όλο το χωριό με ανυπομονησία.
‘Όμως η συγκοινωνία παραμένει να είναι ακόμα στα σπάργανα και προβληματική υποχρεώνοντας τους Θεοδωριανίτες με φορτωμένα τα μουλάρια και με τα πόδια να καλύπτουν την απόσταση από την Καλεντίνη μέχρι τα Θεοδώριανα.
Δυστυχώς όμως 75 ολόκληρα χρόνια μετά, τα Θεοδώριανα εκεί που χτυπάει η καρδιά των Τζουμέρκων, έχουν μείνει με δεκαέξι χιλιόμετρα κακού χωματόδρομου, που ιδίως το χειμώνα με τα χιόνια και τις καταιγίδες, τον καθιστούν εξαιρετικά επικίνδυνο. Το μοναδικό χωριό του Δήμου μας που έχει ακόμα χωματόδρομο.
Οι υπεύθυνοι , αρμόδια υπουργεία, Περιφέρεια, Δήμος, κοινοτικοί σύμβουλοι περί άλλων τυρβάζουν, αναπαυμένοι στις δάφνες τη εξουσίας τους .
Χωριανοί ήρθε πιστεύω η ώρα, να πάρουμε τις τύχες του χωριού μας στα χέρια μας και να αντιδράσουμε δυναμικά.
Το χρωστάμε στους πατεράδες και στους παππούδες μας.
Δημήτρης Στεργιούλης
Οι φωτογραφίες είναι από αρχεία χωριανών και κυρίως από το φωτογράφο του χωριού μας Παναγιώτη Λάκκα.
